آنتیموان، عنصر شیمیایی با نماد Sb و عدد اتمی ۵۱ می باشد. آنتیموان یکی از تعداد مواد شیمیایی است که امروزه برای اهداف صنعتی با کیفیت بالا مورد استفاده قرار می گیرد و دارای تاریخچه غنی و طولانی است. آنتیموان در حالت فلزی آن، یک فلز بسیار شکننده و کریستالی است. در دمای اتاق توسط هوا عمل نمی کند، اما در صورت گرم شدن با تشکیل بخارهای سفید به طور درخشان می سوزد. رسانای ضعیف گرما و برق است. امروزه بیشتر برای مصارف انتهایی متنوع مانند بازدارنده های آتش و بلبرینگ استفاده می شود. آنتیموان اخیراً در نیمه هادی ها و میکروالکترونیک کاربردهایی پیدا کرده است. قدیمی ها با آنتیموان هم به عنوان یک فلز و هم به شکل سولفید آشنا بودند. قطعات پیدا شده ی یک گلدان کلدانی ساخته شده از آنتیموان حدود ۴۰۰۰ سال قبل از میلاد تخمین زده شده است. مصریان باستان از سولفید آنتیموان به عنوان ریمل استفاده می کردند. از آنتیموان به عنوان آلیاژ سخت کننده سرب، به خصوص در ب
آنتیموان یک عنصر شیمیایی نیمه فلزی است که می تواند به دو شکل وجود داشته باشد: فرم فلزی آن روشن، نقره ای، سخت و شکننده است. فرم غیر فلزی آن یک پودر خاکستری است. آنتیموان رسانای ضعیف گرما و برق است. در هوای خشک پایدار است و توسط اسیدهای رقیق یا قلیایی مورد حمله قرار نمی گیرد. آنتیموان و برخی از آلیاژهای آن در اثر خنک شدن منبسط می شوند. با توجه به علاقه روزافزون به مواد نیمه رسانای کارآمدتر جهت کوچک سازی بیشتر ترانزیستورها در مدارهای مجتمع، دوپینگ غیر فلزات با آنتیموان نیز کاربرد دارد. نشان داده شده است که اکسید روی دوپ شده به عنوان یک نیمه هادی از نوع p (رساننده الکترون) عمل می کند و تحت شرایط خاص اکسیداسیون نیز می تواند منجر به ایجاد سرامیکی با مقاومت متغیر شود. از زمان های بسیار قدیم تا به امروز، از استفاده هر دو فلز فله و استبنیت گرفته تا ترکیب دقیق مقادیر اندک در آلیاژها و سرامیک ها، آنتیموان انواع کاربردها را پیدا کرده است. پیشرفتهای آینده در الکترونیک ممکن است به موقعیت دقیق و محیطی اتمهای آنتیموان وابسته باشد، دقیقاً به همان اندازه که ملکه مصر باستان از آرایش بر پایه استبنیت استفاده می کرد. بیشتر آنتیموان استخراج شده هر ساله از چین تأمین می شود که بیش از سه چهارم کل جهان را تأمین می کند. باقی مانده مربوط به روسیه، آفریقای جنوبی، تاجیکستان، بولیوی و چند کشور دیگر از جمله ایالات متحده است. برخی از آنتیموان به عنوان محصول جانبی سنگ معدن فلزات دیگر، عمدتا طلا، مس و نقره، در کشورهایی مانند ایالات متحده، کانادا و استرالیا تولید می شود. تحقیقات نانوذرات توانایی ایجاد تغییر چشمگیر در بازار جهانی در سالهای آینده را دارد. محققان قبلاً مطالعه کرده اند که چگونه خصوصیات عناصر در اندازه ذرات بسیار کوچک تغییر می کنند و سپس از این ذرات برای انجام عملکردهای مختلف استفاده می کنند. با یافته های چندین مطالعه، محققان اکنون می توانند همه چیز، از الکترونیک انعطاف پذیر گرفته تا فرایندهای پزشکی نجات دهنده، را کاملاً بهبود بخشند. مورفولوژی نانوذرات آنتیموان کروی یا وجهی است و به نظر می رسد آنها یک رنگ نقره ای دارند. باید توجه داشت که نانوذرات آنتیموان برای محیط زیست خطرناک است، بنابراین باید مواد را با احتیاط کنترل کرد. در صورت استنشاق یا بلعیدن توسط انسان مضر هستند و برای زندگی آبزیان نیز سمی هستند. برای اینکه دربازار عناصر شیمیایی، جلوتر از رقبای خود حرکت کنید، احتیاج به دسترسی سریع نیازهای خود دارید.دانا آزما، با امکان سفارش اینترنتی در رفع این مشکل، موفق عمل کرده است.