ید

ید از کلمه یونانی iodes به معنی بنفش گرفته شده است. بخار ید به رنگ بنفش است. این عنصر در سال ۱۸۱۱ توسط شیمی دان فرانسوی برنارد کورتوا کشف شد. کورتوا ید را به طور اتفاقی کشف کرد در حالی که او در حال ساخت نیترات نمکی برای استفاده در جنگهای ناپلئون بود. ساخت نمک به کربنات سدیم نیاز دارد. برای بدست آوردن کربنات سدیم، کورتوا جلبک های دریایی را سوزاند، خاکستر را با آب شستشو داد و اسید سولفوریک به آن اضافه کرد تا آلودگی ها از بین برود. کورتوا کشف کرد که افزودن بیش از حد اسید سولفوریک، ابر بخار بنفش تولید می کند. گرچه کورتوا معتقد بود این بخار عنصری است که قبلاً ناشناخته بود، اما توانایی تحقیق در مورد آن را نداشت، بنابراین نمونه هایی از این گاز را به دوستانش، چارلز برنارد دزورمز و نیکلاس کلمنت ارائه داد. آنها مشخصات جدید را مشخص کردند و کشف کورتوا را علنی کردند. ید جامد، به رنگ آبی و مشکی است و دارای براقیت فلزی است. در دما و فشارهای معمولی، ید در گاز بنفش خود تصعید می شود، بنابراین شکل مایع دیده نمی شود. رنگ ید از روندی که در هالوژن ها مشاهده می شود پیروی می کند: وقتی از گروه جدول تناوبی پایین می آیید، به تدریج تیره تر به نظر می رسند. این روند به این دلیل اتفاق می افتد که طول موج های نور جذب شده توسط عناصر در اثر رفتار الکترون ها افزایش می یابد. ید در آب کمی محلول و در حلال های غیر قطبی محلول تر است. نقطه ذوب و نقطه جوش آن بالاترین میزان هالوژن است. پیوند بین اتم ها در مولکول دیاتومیک ضعیف ترین در گروه عناصر است. از محلول ید و KI در الکل برای ضد عفونی زخم های خارجی استفاده می شود. از یدید پتاسیم در قرص های عکاسی و اشعه استفاده می شود. ید به صورت یدید در آب دریا و جلبک های دریایی وجود دارد که ترکیبات را جذب می کنند. این عنصر در نمکدان شیلی ، و خاک حاوی نیترات (caliche) ، آب های شور از چاه های نمک و چاه های نفت ، و در آب نمک از ذخایر قدیمی دریا یافت می شود. ید فوق خالص ممکن است با واکنش یدید پتاسیم با سولفات مس تهیه شود. اگر خواستار کسب اطلاعات بیشتر در مورد خواص ید یا سایر مواد شیمیای هستید، کارشناسان دانا آزما با کمال میل، حاضر به دادن این اطلاعات به شما خواهند بود. دانا آزما بهترین انتخاب آزمایشگاه ها، جهت تکمیل تجهیزات آزمایشی می باشد.

بیشتر

کمتر