میکروسکوپ دوربین دار

میکروسکوپ، ابزاری است که تصاویر بزرگ‌ نمایی از اجسام کوچک تولید می‌کند و به ناظر اجازه می‌ دهد تا دید بسیار نزدیکی از ساختار های کوچک در مقیاسی مناسب برای بررسی و تجزیه و تحلیل داشته باشد. اگرچه میکروسکوپ ‌های نوری موضوع این مقاله هستند، اما یک تصویر ممکن است با بسیاری از اشکال موج دیگر، از جمله صوتی، پرتو ایکس یا پرتو الکترونی، بزرگ ‌تر شود و با تصویر برداری مستقیم یا دیجیتال یا ترکیبی از این روش‌ ها دریافت شود. میکروسکوپ ممکن است یک تصویر پویا (مانند ابزارهای نوری معمولی) یا تصویری استاتیک (مانند میکروسکوپ‌های الکترونی روبشی معمولی) ارائه دهد. شما اکنون می توانید در صورت نیاز میکروسکوپ دوربین دار را با قیمت مناسب از فروشگاه آنلاین دانا آزما خریداری کرده و آن را درب محل از پرسنل این فروشگاه دریافت نمائید.

بررسی تخصصی میکروسکوپ دوربین دار

برای بررسی تخصصی میکروسکوپ دوربین دار باید ابتدا به شما بگوئیم که قدرت بزرگنمایی یک میکروسکوپ بیانی است از تعداد دفعاتی که جسم مورد بررسی بزرگ شده است و نسبتی بدون بعد است. معمولاً به شکل ۱۰× (برای تصویری که ۱۰ برابر بزرگ شده است) بیان می شود، گاهی اوقات به اشتباه به عنوان "ده اکس" بیان می شود - گویی × یک نماد جبری است - به جای شکل صحیح، "ده برابر". قدرت تفکیک میکروسکوپ اندازه گیری کوچکترین جزئیات جسمی است که می توان مشاهده کرد. وضوح در واحدهای خطی، معمولا میکرومتر بیان می شود. البته لازم به ذکر است که آشناترین نوع میکروسکوپ، میکروسکوپ نوری یا نوری است که در آن از عدسی های شیشه ای برای تشکیل تصویر استفاده می شود. میکروسکوپ‌ های نوری می‌ توانند ساده، متشکل از یک عدسی، یا ترکیبی، متشکل از چندین جزء نوری در یک ردیف باشند. ذره بین دستی می تواند بین ۳ تا ۲۰× بزرگنمایی کند. میکروسکوپ های ساده تک عدسی می توانند تا ۳۰۰× بزرگنمایی کنند و قادر به آشکار سازی باکتری ها هستند. در حالی که میکروسکوپ های مرکب می توانند تا ۲۰۰۰× بزرگنمایی کنند. یک میکروسکوپ ساده می تواند زیر ۱ میکرومتر را تشخیص دهد. یک میکروسکوپ مرکب می تواند تا حدود ۰.۲ میکرومتر تجزیه شود. البته لازم به ذکر است که تصاویر مورد علاقه را می توان با عکاسی از طریق میکروسکوپ، تکنیکی به نام فوتومیکرووگرافی، ثبت کرد. از قرن نوزدهم این کار با فیلم انجام می شد، اما اکنون به جای آن از تصویربرداری دیجیتال به طور گسترده استفاده می شود. برخی از میکروسکوپ‌های دیجیتال چشمی ندارند و تصاویر را مستقیماً روی صفحه رایانه ارائه می‌کنند. این امر باعث ایجاد سری جدیدی از میکروسکوپ های دیجیتال ارزان قیمت با طیف گسترده ای از امکانات تصویربرداری، از جمله میکرووگرافی با گذشت زمان شده است، که کارهای پیچیده و پرهزینه قبلی را در دسترس میکروسکوپ جوان یا آماتور قرار داده است. این نیز حائز اهمیت است که انواع دیگر میکروسکوپ ها از ماهیت موجی فرآیندهای فیزیکی مختلف استفاده می کنند. مهمترین آنها میکروسکوپ الکترونی است که از پرتوی الکترون در شکل گیری تصویر خود استفاده می کند. میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) دارای قدرت بزرگنمایی بیش از ۱,۰۰۰,۰۰۰× است. TEMها تصاویری از نمونه‌های نازک، معمولاً برش‌ها، در خلاء نزدیک تشکیل می‌دهند. یک میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، که یک تصویر منعکس شده از برجستگی را در یک نمونه کانتور ایجاد می‌کند، معمولا وضوح کمتری نسبت به TEM دارد، اما می‌تواند سطوح جامد را به گونه‌ای نشان دهد که میکروسکوپ الکترونی معمولی نمی‌تواند. همچنین میکروسکوپ هایی وجود دارند که از لیزر، صدا یا اشعه ایکس استفاده می کنند. میکروسکوپ تونلی روبشی (STM)، که می‌تواند تصاویری از اتم‌ها ایجاد کند، و میکروسکوپ الکترونی روبشی محیطی (ESEM)، که تصاویر را با استفاده از الکترون‌های نمونه‌ها در یک محیط گازی تولید می‌کند، از سایر اثرات فیزیکی استفاده می‌کنند که انواع اجسامی را که می‌توانند مورد بررسی قرار گیرد. این نیز حائز اهمیت است که مفهوم بزرگنمایی از دیرباز شناخته شده است.

فیلسوف انگلیسی راجر بیکن در حدود سال ۱۲۶۷ در پرسپکتیوا نوشت: « [ما] ممکن است کوچکترین ذرات گرد و غبار و شن را به دلیل عظمت زاویه ای که تحت آن می بینیم، شماره گذاری کنیم» و در سال ۱۵۳۸، ژیرولامو فراکاسترو، پزشک ایتالیایی در Homocentrica نوشت. "اگر کسی از دو عینک که یکی روی دیگری قرار دارد نگاه کند، همه چیز را بسیار بزرگتر خواهد دید." این نیز حائز اهمیت است که سه عینک ساز هلندی - هانس یانسن، پسرش زاخاریاس یانسن، و هانس لیپرشی - برای اختراع میکروسکوپ مرکب در سال ۱۵۹۰ اعتبار دریافت کرده اند. اولین تصویر از یک میکروسکوپ در حدود سال ۱۶۳۱ در هلند ترسیم شد. این به وضوح از یک میکروسکوپ مرکب، با یک چشمی و یک عدسی شیئی بود. این نوع ساز که از چوب و مقوا ساخته می شد و اغلب با پوست ماهی صیقلی تزیین می شد، در اواسط قرن هفدهم به طور فزاینده ای محبوب شد و توسط فیلسوف طبیعی انگلیسی رابرت هوک برای ارائه نمایش های منظم برای انجمن سلطنتی جدید استفاده شد. . این تظاهرات در سال ۱۶۶۳ آغاز شد و دو سال بعد هوک جلدی با عنوان Micrographia منتشر کرد که طیف وسیعی از نماهای میکروسکوپی از اشیاء آشنا (کک، شپش و گزنه در میان آنها) را معرفی کرد. او در این کتاب اصطلاح سلول را ابداع کرد. در صفحات بدون شماره مقدمه Micrographia توضیحی در مورد چگونگی ساخت یک عدسی پرقدرت به یک میکروسکوپ قابل استفاده پنهان شده است، و با استفاده از این طرح بود که کارمند دولت هلندی آنتونی ون لیوونهوک مشاهدات پیشگام خود را از میکروارگانیسم های آب شیرین در جهان آغاز کرد. دهه ۱۶۷۰ او میکروسکوپ های خود را به اندازه تمبر پستی با دست ساخت و بهترین آنها می توانست جزئیات حدود ۰.۷ میکرومتر را تشخیص دهد. نمونه های خوب او که بیش از سه قرن بعد در انجمن سلطنتی در شرایط عالی کشف شد، ثابت کرد که او چه تکنسین بزرگی بود. Leeuwenhoek با استفاده از میکروسکوپ ساده خود، میکروب شناسی را در سال ۱۶۷۴ راه اندازی کرد و میکروسکوپ های تک عدسی تا دهه ۱۸۵۰ محبوبیت داشتند. در سال ۱۸۲۷ توسط رابرت براون گیاه شناس اسکاتلندی برای نشان دادن وجود هسته سلولی در همه جا استفاده شد، اصطلاحی که او در سال ۱۸۳۱ ابداع کرد. باید از این نکته نیز مطلع باشید که میکروسکوپ‌های ساده با استفاده از عدسی‌های منفرد می‌توانند تصاویر خوبی تولید کنند. با این حال، آنها همچنین می توانند رنگ های جعلی را به دلیل انحراف رنگی تولید کنند، که در آن طول موج های مختلف نور به یک کانون نمی رسند. انحرافات در میکروسکوپ های مرکب آن زمان بدتر بودند، زیرا لنزها حداقل به همان اندازه که تصاویر را بزرگ می کردند، انحرافات را بزرگ می کردند. اگرچه میکروسکوپ های مرکب اشیای زیبایی بودند که به صاحبان خود موقعیت می بخشیدند، اما تصاویر ضعیفی تولید می کردند. در سال ۱۷۳۳، چستر مور هال، بینایی‌شناس آماتور انگلیسی، با آزمون و خطا دریافت که ترکیبی از یک عدسی شیشه‌ای تاجی محدب و یک عدسی شیشه‌ای سنگ چخماق مقعر می‌تواند به تصحیح انحراف رنگی در تلسکوپ کمک کند، و در سال ۱۷۷۴ بنجامین مارتین از لندن، مجموعه ای پیشگام از لنزهای تصحیح رنگ برای میکروسکوپ. ظهور انواع جدیدی از عینک های نوری توسعه مداوم میکروسکوپ را در قرن نوزدهم تشویق کرد و پیشرفت های قابل توجهی در درک اپتیک هندسی شکل گیری تصویر ایجاد شد. مفهوم شیء میکروسکوپ آکروماتیک (غیر تحریف کننده رنگ) سرانجام در سال ۱۷۹۱ توسط اپتیک هلندی فرانسوا بیلدسنیدر معرفی شد و دانشمند انگلیسی جوزف جکسون لیستر در سال ۱۸۳۰ کاری را منتشر کرد که در آن رویکردی نظری برای طراحی کامل اهداف میکروسکوپ شرح می دهد. فیزیک ساخت عدسی توسط فیزیکدان آلمانی ارنست آبه مورد بررسی قرار گرفت. در سال ۱۸۶۸ او یک سیستم آپوکروماتیک از لنزها را اختراع کرد که حتی از لنزهای آکروماتیک اصلاح رنگ بهتری داشت و در سال ۱۸۷۳ تجزیه و تحلیل جامعی از تئوری لنز منتشر کرد. میکروسکوپ‌های نوری که در ربع پایانی قرن نوزدهم تولید شدند به مرزهای مؤثر میکروسکوپ نوری رسیدند. ابزارهای بعدی، مانند میکروسکوپ‌های کنتراست فاز، میکروسکوپ‌های تداخلی، و میکروسکوپ‌های کانفوکال، مشکلات خاصی را که در طول مطالعه نمونه‌هایی مانند سلول‌های زنده به وجود آمده بود، حل کردند. شما اکنون می توانید در صورت نیاز میکروسکوپ دوربین دار را با قیمت مناسب از فروشگاه آنلاین دانا آزما خریداری کرده و آن را درب محل از پرسنل این فروشگاه دریافت نمائید.

لازم به ذکر است که میکروسکوپ ساده از یک عدسی تشکیل شده است که به طور سنتی لوپ نامیده می شود. آشناترین نمونه امروزی یک ذره بین یا مطالعه است. لنز های امروزی با بزرگنمایی بیشتر اغلب با دو عنصر شیشه ای ساخته می شوند که تصویری با رنگ تصحیح می کنند. آن ها را می توان دور گردن بسته بندی شده به شکل استوانه ای که می توان بلافاصله در جلوی چشم نگه داشت، پوشید. این ها معمولاً به عنوان لنز های چشم یا لنز های جواهری شناخته می شوند. میکروسکوپ ساده سنتی با یک عدسی بزرگ‌نمایی ساخته می‌شد که اغلب از کیفیت نوری کافی برخوردار بود تا امکان مطالعه موجودات میکروسکوپی از جمله Hydra و protists را فراهم کند. این غریزی است که وقتی کسی بخواهد جزئیات یک شی را بررسی کند، آن را تا حد امکان به چشم نزدیک کند. هر چه جسم به چشم نزدیک‌تر باشد، زاویه‌ای که به چشم می‌خورد بیشتر می‌شود و در نتیجه جسم بزرگ‌تر به نظر می‌رسد. با این حال، اگر یک شی را خیلی نزدیک کنید، چشم دیگر نمی تواند تصویر واضحی ایجاد کند. استفاده از عدسی بزرگ‌نمایی بین ناظر و جسم، شکل‌گیری «تصویر مجازی» را امکان‌پذیر می‌سازد که بتوان آن را با خیال راحت مشاهده کرد. برای به دست آوردن بهترین تصویر ممکن، ذره بین باید مستقیماً جلوی چشم قرار گیرد. سپس شی مورد نظر به سمت چشم آورده می شود تا تصویر واضحی از جسم دیده شود. بدون لنز، بالاترین بزرگنمایی ممکن زمانی است که جسم به نزدیکترین موقعیتی که در آن یک تصویر مجازی واضح مشاهده می شود آورده شود. برای بسیاری از افراد، این فاصله تصویر حدود ۲۵ سانتی متر (۱۰ اینچ) است. با بالا رفتن سن افراد، نزدیکترین نقطه دید متمایز به فواصل بیشتر کاهش می یابد، بنابراین یک ذره بین برای افراد مسن تر به عنوان مکمل مفیدی برای بینایی تبدیل می شود. این نیز حائز اهمیت است که قدرت بزرگ ‌نمایی، یا میزان بزرگ ‌نمایی شی مورد مشاهده، و میدان دید یا اندازه جسم قابل مشاهده، با هندسه سیستم نوری مرتبط است. با تقسیم کمترین فاصله دید متمایز بر فاصله کانونی لنز، که فاصله لنز تا صفحه ای است که نور ورودی در آن متمرکز شده است، می توان مقدار کاری برای قدرت بزرگنمایی یک لنز پیدا کرد. بنابراین، برای مثال، عدسی با حداقل فاصله دید متمایز ۲۵ سانتی متر و فاصله کانونی ۵ سانتی متر (۲ اینچ) قدرت بزرگنمایی حدود ۵× خواهد داشت. اگر قطر عدسی ذره بین به اندازه ای باشد که قطر مردمک چشم را پر کند یا از آن بیشتر شود، تصویر مجازی که مشاهده می شود تقریباً همان روشنایی جسم اصلی را دارد. میدان دید ذره بین بر اساس میزان تجاوز لنز ذره بین از این قطر کاری و همچنین با فاصله ای که عدسی را از چشم جدا می کند تعیین می شود. وضوح تصویر مجازی بزرگ‌نمایی شده به انحرافات موجود در لنز، کانتور آن و نحوه استفاده از آن بستگی دارد. این نیز حائز اهمیت است که انحرافات مختلف بر وضوح یا کیفیت تصویر تأثیر می گذارد. انحرافات رنگی حاشیه های رنگی را در مورد نواحی با کنتراست بالای تصویر ایجاد می کنند، زیرا طول موج های طولانی تر نور (مانند قرمز) در صفحه ای که کمی دورتر از لنز نسبت به طول موج های کوتاه تر (مانند آبی) فوکوس می شوند، قرار می گیرند. انحراف کروی تصویری را ایجاد می کند که در آن مرکز میدان دید در زمانی که محیط اطراف آن نباشد در فوکوس است و نتیجه استفاده از لنزهایی با سطوح کروی (و نه غیر کروی یا کروی) است. اعوجاج تصاویر منحنی را از خطوط مستقیم در جسم ایجاد می کند. نوع و درجه اعوجاج قابل مشاهده ارتباط نزدیکی با انحراف کروی احتمالی در ذره بین دارد و معمولاً در لنز های پرقدرت شدیدترین است. انحرافات یک لنز با افزایش دیافراگم نسبی (یعنی قطر کاری تقسیم بر فاصله کانونی) لنز افزایش می یابد. بنابراین، انحرافات عدسی که قطر آن دو برابر فاصله کانونی است، بدتر از عدسی است که قطر آن کمتر از فاصله کانونی است.

بنابراین تضاد بین فاصله کانونی کوتاه، که قدرت بزرگنمایی بالا اما میدان دید کم را می دهد، و فاصله کانونی طولانی تر، که قدرت بزرگنمایی کمتر اما میدان دید خطی بزرگتر را فراهم می کند، وجود دارد. (لنزهای پرقدرت Leeuwenhoek در دهه ۱۶۷۰ دارای فاصله کانونی - و در نتیجه فاصله کاری - چند میلی متری بودند. این کار استفاده از آنها را دشوار می کرد، اما آنها تصاویر قابل توجهی ارائه کردند که برای یک قرن بهتر نشدند.) انواع مختلفی از ذره بین موجود است. انتخاب طرح نوری برای ذره بین به توان مورد نیاز و کاربرد مورد نظر ذره بین بستگی دارد. برای توان های کم، حدود ۲ تا ۱۰×، یک لنز محدب دوتایی ساده قابل استفاده است. (میکروسکوپ‌های ساده اولیه مانند Leeuwenhoek تا ۳۰۰× بزرگ‌نمایی می‌شوند.) اگر لنز سطوح کروی خاصی داشته باشد، همانطور که می‌توان به راحتی در عدسی‌های قالب‌گیری شده پلاستیکی به دست آورد، تصویر را می‌توان بهبود بخشید. کاهش اعوجاج هنگام استفاده از عدسی کروی مشاهده می شود و ساخت چنین ذره بین های پلاستیکی کروی کم مصرف صنعت بزرگی است. برای قدرت های بالاتر ۱۰-۵۰×، تعدادی اشکال برای ذره بین ها وجود دارد که در آن ها ذره بین ساده با یک عدسی مرکب که از چندین عدسی ساخته شده است جایگزین می شود. لازم به ذکر است که بهبود مستقیم در اعوجاج که ممکن است از ذره بین انتظار رود را می توان با استفاده از دو عدسی ساده، معمولاً محدب مسطح (از یک طرف مسطح، از طرف دیگر منحنی به بیرون، با سطوح منحنی رو به روی یکدیگر) به دست آورد. این نوع ذره بین بر اساس چشمی تلسکوپ هویگنین است که در آن انحراف رنگی جانبی با فاصله گذاری عناصر با فاصله کانونی از هم اصلاح می شود. از آنجایی که ویژگی های تصویر برداری توسط دو جزء ارائه شده و مشترک است، انحراف کروی و اعوجاج ذره بین نسبت به لنز های ساده با همان قدرت بسیار کاهش می یابد. شما باید بدانید که یک لنز Coddington دو عنصر لنز را در یک عنصر ضخیم با یک شیار برش در مرکز عنصر ترکیب می کند تا بخشی از نور تصویربرداری با کمترین انحراف را انتخاب کند. این یک طراحی ساده و ارزان بود اما از این نیاز رنج می برد که فاصله کاری ذره بین بسیار کوتاه باشد. ذره بین های پیچیده تر، مانند فرم های Steinheil یا Hastings، از سه یا چند عنصر برای دستیابی به تصحیح بهتر برای انحرافات رنگی و اعوجاج استفاده می کنند. به طور کلی، رویکرد بهتر استفاده از سطوح کروی و عناصر کمتر است. از آینه نیز استفاده می شود. میکروسکوپ‌های انعکاسی که در آن‌ها تصویر از طریق آینه‌های مقعر به جای عدسی‌های محدب بزرگ‌نمایی می‌شود، در سال ۱۹۴۷ توسط فیزیکدان بریتانیایی C.R. Burch که مجموعه‌ای از ابزارهای غول‌پیکر را ساخت که از پرتوهای فرابنفش استفاده می‌کردند، به اوج کمال خود رسیدند. هیچ انحراف رنگی با استفاده از بازتابنده وجود ندارد، و اعوجاج و انحراف کروی از طریق معرفی یک آینه بزرگ‌نمایی کروی با دقت کانتور کنترل می‌شوند. میکروسکوپ‌های بازتابی امروزی به ابزارهای تحلیلی با استفاده از پرتو های فرو سرخ محدود می ‌شوند. شما اکنون می توانید در صورت نیاز میکروسکوپ دوربین دار را با قیمت مناسب از فروشگاه آنلاین دانا آزما خریداری کرده و ان را درب محل از پرسنل این فروشگاه دریافت نمائید.

خرید میکروسکوپ دوربین دار

بهتر است پیش از خرید میکروسکوپ دوربین دار باید به شما بگوئیم که با استفاده از یک میکروسکوپ مرکب، که در آن تصویر توسط دو آرایه عدسی رله می شود، می توان بر محدودیت های رزولوشن (و در نتیجه قدرت بزرگنمایی) اعمال شده توسط محدودیت های یک میکروسکوپ ساده غلبه کرد. یکی از آنها، شیئی، فاصله کانونی کوتاهی دارد و نزدیک به جسم مورد بررسی قرار می گیرد. برای تشکیل یک تصویر واقعی در صفحه کانونی جلویی لنز دوم، چشمی یا چشمی استفاده می شود. چشمی یک تصویر مجازی بزرگ شده را تشکیل می دهد که توسط ناظر قابل مشاهده است. قدرت بزرگنمایی میکروسکوپ مرکب حاصل بزرگنمایی عدسی شیئی و عدسی چشمی است. علاوه بر این دو آرایه عدسی، یک میکروسکوپ مرکب از یک لوله بدنه تشکیل شده است که لنزها را می توان در آن قرار داد و فاصله مناسبی از هم نگه داشت. یک لنز خازنی که در زیر مرحله نمونه قرار دارد و نور را بر روی نمونه متمرکز می کند. و یک سیستم روشنایی، که نور را از طریق جسم مورد بررسی یا منعکس می کند. روشی برای فوکوس کردن میکروسکوپ، معمولاً با کنترل‌های فوکوس درشت و ظریف، نیز باید ارائه شود. شکل اصلی یک میکروسکوپ مرکب تک چشمی است: از یک لوله منفرد استفاده می‌شود که هدف در یک انتها و یک چشمی منفرد در طرف دیگر قرار دارد. به منظور امکان مشاهده با دو چشم و در نتیجه افزایش راحتی و دقت، می توان از یک هدف واحد در یک لوله دوچشمی مجهز به یک جفت چشمی همسان استفاده کرد. منشورهای شکاف پرتو برای ارسال نیمی از نور از تصویر تشکیل شده توسط هدف به هر چشم استفاده می شود. این منشورها در یک مجموعه مکانیکی دوار نصب می‌شوند تا بتوان جداسازی بین چشمی‌ها را به گونه‌ای ایجاد کرد که فاصله بین مردمکی مورد نیاز ناظر را مطابقت دهد. یک میکروسکوپ استریوسکوپی واقعی با استفاده از دو هدف و دو چشمی پیکربندی می‌شود و هر چشم را قادر می‌سازد تا جسم را جداگانه ببیند و آن را سه بعدی نشان دهد. البته لازم به ذکر است که برخی محدودیت های هندسی آشکار وجود دارد که در طراحی اپتیک میکروسکوپ اعمال می شود. وضوح قابل دستیابی یا کوچکترین فاصله ای که در آن می توان دو نقطه را در هنگام مشاهده از طریق میکروسکوپ جدا از هم دید، اولین ویژگی مهم است. این به طور کلی توسط توانایی چشم در تشخیص جزئیات و همچنین با فیزیک اولیه تشکیل تصویر تنظیم می شود. توانایی چشم در تشخیص جزئیات توسط عوامل متعددی از جمله سطح روشنایی و درجه تضاد بین مناطق روشن و تاریک روی جسم تعیین می شود. در شرایط نور معقول، یک چشم معمولی با حدت بینایی خوب می‌تواند دو نقطه با کنتراست بالا را ببیند، اگر زاویه بینایی حداقل یک دقیقه قوس را کاهش دهند. بنابراین، در فاصله‌ی اسمی ۲۵ سانتی‌متری (۱۰ اینچ)، نقاط باید حداقل ۰.۱ میلی‌متر (۰.۰۰۴ اینچ) از هم فاصله داشته باشند تا چشم بتواند آنها را جدا از هم ببیند. با یک ذره‌بین ساده ۱۰×، ناظر می‌تواند دو نقطه را که احتمالاً ۰.۰۱ میلی‌متر (۰.۰۰۰۴ اینچ) از هم جدا شده‌اند، ببیند. و با یک میکروسکوپ مرکب با بزرگنمایی ۱۰۰×، ممکن است انتظار داشته باشیم که ناظر بتواند دو نقطه را که تنها ۰.۰۰۱ میلی متر (۰.۰۰۰۰۴ اینچ) از هم فاصله دارند، تشخیص دهد. با این حال، یک عارضه اضافی برای بزرگنمایی های بالایی که در یک میکروسکوپ مرکب مشاهده می شود، ایجاد می شود. وقتی ابعادی که باید مشخص شوند به طول موج نور نزدیک می شوند، باید به تأثیر پراش بر توانایی چشم در تفکیک جزئیات روی اجسام توجه شود (به تئوری تشکیل تصویر زیر مراجعه کنید). وضوح و قابلیت جمع آوری نور میکروسکوپ توسط دیافراگم عددی (N.A.) هدف تعیین می شود. N.A به عنوان سینوس نیمی از زاویه مخروط نور از هر نقطه از جسم تعریف می شود که می توان آن را در شیء ضرب در ضریب شکست (R.I.) محیطی که جسم در آن غوطه ور شده است پذیرفت.

بنابراین، N.A با بزرگتر شدن لنز یا افزایش R.I افزایش می یابد. مقادیر معمولی برای هدف میکروسکوپ N.A از ۰.۱ برای اهداف با بزرگنمایی کم تا ۰.۹۵ برای اهداف خشک و ۱.۴ برای اهداف غوطه وری در روغن متغیر است. شیئی خشک، شیئی است که با هوای بین نمونه و عدسی شیئی کار می کند. هدف غوطه‌وری به مایعی نیاز دارد که معمولاً یک روغن شفاف با همان R.I مانند شیشه است تا فضای بین جسم و عنصر جلویی شی را اشغال کند. حد وضوح با طول موج نور تعیین می شود و N.A وضوح را می توان با افزایش N.A لنز یا با استفاده از نور با طول موج کوتاه تر بهبود بخشید. در یک هدف غوطه‌وری، طول موج مؤثر نور با شاخص شکست رسانه‌ای که جسم مورد بررسی در آن قرار دارد کاهش می ‌یابد. استفاده از تکنیک های تصویربرداری غوطه وری در میکروسکوپ، قابلیت تفکیک میکروسکوپ را بهبود می بخشد. البته این نیز حائز اهمیت است که لوله بدنه میکروسکوپ هدف و چشمی را از هم جدا می کند و تراز مداوم اپتیک را تضمین می کند. این یک طول استاندارد است که از نظر تن سنجی به فاصله بین ارتفاع یک نیمکت یا میز (که میکروسکوپ روی آن قرار می گیرد) و موقعیت چشم های ناظر نشسته مربوط می شود. معمولاً برجک چرخشی تعبیه شده است که امکان تعویض اهداف با قدرت های مختلف را با اطمینان از حفظ موقعیت تصویر فراهم می کند. به طور سنتی، طول لوله بدنه به عنوان فاصله از انتهای بالایی هدف تا انتهای چشمی لوله تعریف شده است. طول لوله استاندارد ۱۶۰ میلی متر (۶.۳ اینچ) برای اکثر استفاده ها پذیرفته شده است. (میکروسکوپ های متالوگرافی یک لوله بدنه ۲۵۰ میلی متری [۱۰ اینچی] دارند.) اهداف میکروسکوپ برای به حداقل رساندن انحرافات در طول لوله مشخص شده طراحی شده اند. استفاده از سایر فواصل بر تعادل انحراف برای اهداف با بزرگنمایی بالا تأثیر می گذارد. بنابراین، فوکوس میکروسکوپ سنتی مستلزم حرکت شی، لوله و چشمی به عنوان یک واحد صلب است. برای دستیابی به این هدف، کل لوله با مکانیزم قفسه و پینیون تعبیه شده است که به آن اجازه می دهد، همراه با هدف و چشمی، به سمت یا دور از نمونه حرکت کنند. باید به شما بگوئیم که نمونه معمولاً روی یک اسلاید شیشه ای نصب می شود. اسلایدهای معمولی میکروسکوپ در طول دوران ویکتوریا در ابعاد ۳ × ۱ اینچ ثابت شدند و امروزه هنوز در معادل متریک آن ابعاد (۷.۵ × ۲.۵ سانتی متر) تولید می شوند. نمونه ای که معمولاً در ماده ای با R.I غوطه ور است که با لام مطابقت دارد، با یک لغزش پوششی نازک پوشانده می شود. مرحله مکانیکی که اسلاید روی آن قرار دارد، با یک جفت کنترل مجهز به آرایش رک و پینیون است. این اجازه می دهد تا اسلاید شیشه ای در دو جهت در سراسر صحنه حرکت کند، به طوری که مناطق مختلف نمونه را می توان بررسی کرد. میکروسکوپ‌های کنترل‌شده با رایانه موقعیت لام را ردیابی می‌کنند و در صورت لزوم می‌توانند به مناطق تعیین‌شده نمونه برگردند. دقتی که باید با آن تمرکز و حرکت اسلاید حفظ شود، با کاهش عمق فوکوس هدف افزایش می یابد. برای N.A. برای اهداف، این عمق فوکوس می تواند به کوچکی ۱ یا ۲ میکرومتر باشد، به این معنی که اجزای مکانیکی باید حرکت پایدار را با افزایش های کوچکتر ارائه دهند. این نیز حائز اهمیت است که چندین روش برای دستیابی به چنین حرکت پایدار دقیقی با هزینه معقول معرفی شده است. برخی از طراحان مکانیسم لغزش لوله بدنه را حذف کرده اند و تنظیمات لازم برای حرکت عمودی مورد نیاز برای فوکوس و همچنین حرکت جانبی جسم را در یک سیستم مکانیکی واحد در نظر گرفته اند. یک روش جایگزین، نصب یک دوتایی هدف رله با فاصله کانونی ۱۶۰ میلی متر (۶.۳ اینچ) در انتهای پایین لوله بوده است. این لنز لوله ای برای پذیرش نور از تصویر ایجاد شده توسط شی در بی نهایت طراحی شده است. خود هدف طوری طراحی شده است که انحرافات را برای یک فاصله تصویر بی نهایت تصحیح کند. مزیت این روش این است که، از آنجایی که تصویر رله شده در بی نهایت است، خود شی میکروسکوپ، یک جزء بسیار سبک وزن، می تواند بدون ایجاد اختلال در تصحیح انحرافات، برای فوکوس اثر حرکت کند. شما اکنون می توانید در صورت نیاز میکروسکوپ دوربین دار را با قیمت مناسب از فروشگاه آنلاین دانا آزما خریداری کرده و آن را درب محل از پرسنل این فروشگاه دریافت نمائید. البته لازم به ذکر است که دانا آزما یکی از بهترین فروشگاه های آنلاین موجود در ایران در زمینه عرضه تجهیزات آزمایشگاهی با کیفیت در کمترین زمان ممکن به صورت آنلاین می باشد که به علت کیفیت مرغوب کالا ها و ضمانت اصالت آن ها در میان انواع فروشگاه ها از محبوبیت خاصی برخوردار شده است.