کارشناسان دانا آزما در تلاش اند که بهترین ها را برای شما عزیزان رقم بزنند. در ادامه قصد بررسی تخصصی سدیم ساخارین را داریم. ساخارین ، همچنین Ortho-sulfobenzoic Acid Imide نامیده می شود ، ترکیب آلی که به عنوان یک عامل شیرین کننده غیر مغذی استفاده می شود. به صورت ساخارین نامحلول یا به شکل نمک های مختلف ، در درجه اول سدیم و کلسیم ، ایجاد می شود. ساخارین حدود ۲۰۰-۷۰۰ برابر قدرت شیرین کننده قند گرانول دارد و دارای طعم کمی تلخ و فلزی است. برای استفاده روی میز ، به صورت ۱/۴- ، ۱/۲- یا ۱ دانه گلوله از نمک ها به فروش می رسد ، یک گلوله ۱/۴ دانه معادل یک قاشق چایخوری شکر است. ساخارین توسط شیمی دانان ایرا رمسن و کنستانتین فالبرگ در سال ۱۸۷۹ کشف شد ، در حالی که آنها در حال بررسی اکسیداسیون o-toluenesulfonamide بودند. فالبرگ متوجه طعم شیرین غیرقابل حساب در غذایش شد و متوجه شد که این شیرینی با وجود شستن کامل پس از خروج از آزمایشگاه ، روی دستها و بازوهایش وجود دارد. فالبرگ با آزما
شما کاربران و متخصصان عزیز می توانید این مواد شیمیایی را در سایت دانا آزما خریداری نمایید. سدیم ساکارین بیش از ۸۰ سال است که به صورت تجاری در ایالات متحده تولید می شود. در هشتمین گزارش ، ۱۹۹۸ برنامه ملی سم شناسی (NTP) در مورد سرطان زا ها از موسسه ملی علوم بهداشت محیط (NIEHS) در ایالات متحده ، و تا سال ۲۰۰۲ ، ساخارین در ایالات متحده به عنوان "سرطان زا مورد انتظار" طبقه بندی می شد. شورای کنترل کالری نامزدی را برای بررسی حذف ساکارین از گزارش سرطانزا بر اساس داده های مکانیکی مربوط به ایجاد سرطان مثانه در موش صحرایی به NTP ارائه داد. پس از بررسی رسمی NTP ، ساخارین از دهمین گزارش سرطان زا حذف شد ، زیرا داده های سرطان جوندگان برای برآوردن معیارهای فعلی برای فهرست بندی این ماده شیمیایی به عنوان "سرطان زا برای انسان منطقی پیش بینی شده" کافی نیست. این بر اساس تومورهای مثانه مشاهده شده در موش ها است که با مکانیسم هایی مرتبط با انسان ایجاد نمی شوند و فقدان داده ها در انسان ها نشان دهنده خطر سرطان زا است. ساخارین سرانجام در سال ۲۰۰۲ از لیست سرطان زا حذف شد.
گروه ارزیابی سلامت انسان در دفتر بهداشت و ارزیابی محیط زیست آژانس حفاظت محیط زیست ایالات متحده (EPA) ساکارین را از نظر سرطان زایی ارزیابی کرده است. بر اساس تجزیه و تحلیل آنها ، وزن شواهد برای ساخارین گروه C است که بر اساس شواهد ناکافی در انسان و شواهد محدود در حیوانات است. به عنوان یک ماده شیمیایی گروه C ، ساخارین احتمالاً برای انسان سرطان زا تلقی می شود.
آژانس بین المللی تحقیقات سرطان (IARC) قضاوت کرده است که شواهد کافی در مورد سرطان زایی نمک های ساخارین مورد استفاده به عنوان شیرین کننده در انسان وجود ندارد. با این حال ، شواهد کافی در مورد سرطان زایی سدیم ساخارین در حیوانات آزمایشگاهی وجود دارد ، و شواهد کافی در مورد سرطان زایی ساخارین (به شکل اسیدی) و ساخارین کلسیم در حیوانات آزمایشگاهی وجود ندارد. ارزیابی کلی: در ارزیابی ، گروه کار به این نتیجه رسیدند که سدیم ساخارین با مکانیسم واکنشی غیر DNA که شامل تشکیل فسفات کلسیم ادراری حاوی رسوب ، سمیت سلولی و افزایش تکثیر سلولی است ، تومورهای مثانه اوروتلیال را در موش ایجاد می کند. این مکانیسم به دلیل تفاوت بین گونه های حیاتی در ترکیب ادرار با انسان نسبی نیست. ساکارین و نمک های آن از نظر سرطان زایی برای انسان طبقه بندی نمی شوند (گروه ۳).
کمیته علمی غذایی اتحادیه اروپا در سال ۱۹۹۷ ۱٪ سدیم ساکارین را در رژیم غذایی به عنوان سطح واضح بدون اثر (NOEL) در رابطه با تومورهای مثانه موش صحرایی نر و سایر اثرات غیرسمی پلاستیک ساخارین ایجاد کرد. در پاسخ به داده های تجربی اولیه و داده های اپیدمیولوژیکی گسترده بدون هیچ گونه شواهدی مبنی بر ارتباط بین مصرف ساکارین و سرطان مثانه در انسان ، کمیته میزان مصرف روزانه قابل قبول (ADI) را برای سدیم ساخارین ۰ تا ۵ میلی گرم بر کیلوگرم بدن ۱ تعیین کرد. وزن. اگر ADI ها برحسب اسید آزاد بیان شده اند ، زیرا سدیم ساخارین تنها نمک مورد استفاده نیست و با در نظر گرفتن تفاوت وزن مولکولی بین سدیم ساخارین (وزن مولکولی ۲۴۱) و اسید آزاد (وزن مولکولی ۱۸۳) ، پس ADI به صورت اسید آزاد ۰-۳.۸ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن ۱ است. همواره شما عزیزان می توانید این مواد شیمیایی را به صورت آنلاین سفارش دهید.
